actueel
Dirk Wolthekker,
10 juli 2023 - 12:26
Betreft
UvA Centrale Studentenraad medezeggenschap Studentenraadsverkiezingen Noah Pellikaan Activistenpartij
Deel op
Na de studentenraadsverkiezingen van twee maanden geleden werd afgelopen week een nieuw bestuur gekozen van de centrale studentenraad (CSR). Student politicologie Noah Pellikaan is komend collegejaar CSR-voorzitter. Welke plannen heeft hij? ‘Ik wil een universiteit zien waar de ongekozen bestuursfuncties aan de kant worden geschoven en waar veel meer nadruk wordt gelegd op medezeggenschapsraden.’
De nieuwe voorzitter van de CSR wil het medezeggenschapsroer omgooien. Veel te veel studenten en studentenpartijen zijn slechts electoraal actief in de periode rond de studentenraadsverkiezingen, de Activistenpartij wil het hele jaar door een vuist maken. Die houding legt de partij geen windeieren. Tijdens de studentenraadsverkiezingen van afgelopen mei vergaarde de partij flink wat nieuwe zetels, waaronder twee directe zetels in de CSR. De Activistenpartij leverde ook maar gelijk de nieuw CSR-voorzitter, Noah Pellikaan. Hij wil het enigszins gezapige medezeggenschapscircus aan de UvA nieuw leven inblazen. En dat niet alleen. ‘We willen zowel binnen als buiten de UvA verandering teweeg brengen.’
Noah, gefeliciteerd! Vertel, wat hebben jij en de Activistenpartij gedaan om zover te komen?
‘De grootste kracht en invloed van onze partij komt voort uit het feit dat we niet business as usual opereren. We zijn niet alleen actief in de korte periode rond de verkiezingstijd, maar het hele jaar door, omdat het zijn van een politieke partij slechts één aspect is van wat wij als activisten willen doen. We zijn een gemeenschap van studenten en we proberen verandering teweeg te brengen zowel binnen als buiten de UvA. We werken samen met andere studentenbelangenorganisaties, zoals studentenvakbonden en de Amsterdamse Autonome Coalitie. We organiseren regelmatig evenementen en vergaderen over prioriteiten die we hebben. De leden van de Activistenpartij UvA zijn meestal ook erg actief in de facultaire studentenraden. We doen ons werk en we doen het goed. We staan altijd te popelen om meer betrokken te raken bij UvA-kwesties die er toe doen. We weten wat we willen en waar we het over hebben en winnen zo verkiezingen. Op basis van verdienste.’
Wat is er ‘mis’ met de medezeggenschapscultuur aan de UvA dat we een activistische studentenpartij nodig hebben?
‘Ten eerste is er altijd behoefte aan een activistische invloed. Democratie is “collectieve beraadslaging, gebaseerd op volledige en gelijke deelname”, om de Amerikaanse antropoloog en activist David Graeber te citeren. Als zodanig is een afwijkende mening een voorwaarde voor democratie. Dat geldt niet alleen voor afwijkende meningen binnen de instelling (die trouwens vaak gepaard gaan met een afrekencultuur), maar ook voor bredere, buitenparlementaire meningen, die net zo cruciaal zijn voor onze democratie. Ten tweede: de problematiek van de medezeggenschapscultuur in het Nederlandse hoger onderwijs reikt veel verder dan de UvA. Met de opheffing van de Universiteitsraad eind jaren negentig verwaterde medezeggenschap. Dit blijkt ook uit de lage opkomst bij medezeggenschapsverkiezingen en het gebrek aan bewustzijn over het bestaan van medezeggenschapsorganen überhaupt. Dat geldt voor zowel een ondernemingsraad als een studentenraad. Kijk naar de ondernemingsraad van de gemeenschappelijke diensten (GOR), waar zeven van de vijftien zetels onbezet zijn, de facultaire studentenraad van geesteswetenschappen heeft drie onbezette zetels. Bij de bètafaculteit en bij geneeskunde zien we hetzelfde.’
Wat wil je komend jaar bereiken?
‘De overkoepelende verandering waar ik naar streef is “democratisering”. Ik wil een universiteit zien waar de ongekozen bestuursfuncties aan de kant worden geschoven en waar veel meer nadruk wordt gelegd op medezeggenschapsraden. Medewerkers en studenten, dat wil zeggen de mensen aan wie de universiteit verantwoording verschuldigd is en die de basis vormen van de universiteit, horen zelfbeschikking te hebben over het academisch beleid en daar streef ik dan ook naar. Er zijn natuurlijk nog een aantal andere doelen te bereiken, zoals een centraal beleid voor geestelijke gezondheid, bezinningsruimten, gratis menstruatieproducten en genderneutrale toiletten op de hele universiteit. Daarnaast moet er een democratisch besloten visie komen op didactiek en studiesucces, transparantie over samenwerkingsverbanden met derden, et cetera. Ik zal vechten voor een democratische universiteit waar we allemaal echt iets te zeggen hebben.’
Ik las dat de Activistenpartij komend jaar ‘stennis wil schoppen’ op de UvA. Wat bedoel je daarmee en wat kunnen we verwachten?
‘Dit kan een paar dingen betekenen wat mij betreft. Ten eerste moet je niet verwachten dat de CSR op zijn eentje gaat werken. Waar mogelijk zullen we samenwerken met Asva, de Landelijke Studentenvakbond (LSVb), het Landelijk overleg fracties (LOF) en ISO, maar ook met de centrale ondernemingsraad (COR), de GOR, de facultaire studentenraden, Rethink UvA, Casual UvA, en groepen buiten de instelling zoals de vereniging van moslimstudenten Musa, UvA Rebellion en Amsterdam United. Maar stennis schoppen gaat verder dan samenwerking met een aantal groepen die gezamenlijk strijden voor hetzelfde doel, het betekent ook dat wij doorgaan met onze activistische inzet. Wij zijn rebellen met een doel. Ons activisme zal bestaan uit wederzijdse hulp, directe actie, protest en, indien nodig, bezetting. Onze wortels liggen altijd in extern activisme en we zijn niet van plan om af te wijken van de linkse activistische ideologie. Dit betekent onder meer dat we doorgaan met onze veganistische maaltijden in “tegenculturele” ruimten, kledingruil en nog veel meer. De veranderingen die we nastreven zullen misschien op veel weerstand stuiten binnen de UvA, maar we zullen onze stem laten horen via alle mogelijke, maar wel geweldloze middelen.’
De CSR is altijd vrij mainstream geweest. Dat was ook een van de redenen waarom ze goed konden samenwerken met het College van Bestuur. Ben je niet bang dat de samenwerking met het UvA-bestuur lastig wordt met jouw activistische standpunten?
‘Deze vraag is een valse tweedeling, omdat je suggereert dat een goede samenwerking met het bestuur het middel is om dingen gedaan te krijgen, of dat verandering kan komen van onze beperkte hoeveelheid adviesrechten die uiteindelijk volledig genegeerd kunnen worden door het bestuur. Deze vraag veronderstelt ook dat de medezeggenschap altijd mainstream is geweest. In de jaren rond de Maagdenhuisbezetting van 2015 was de CSR een veel linkser en activistischer orgaan, dat zijn kracht tot verandering toonde tijdens de voorgenomen bètafusie met de VU in 2013. Het is eigenlijk pas de laatste jaren dat de CSR wordt gezien als een passief en mainstream orgaan, als een “onderdeel van” in plaats van een “duw tegen” de status quo. Onze partij heeft het afgelopen jaar al veel gedaan om daar tegenin te gaan, maar we houden als orgaan wel deze passieve reputatie. Samenwerking met het UvA-bestuur is niet ons einddoel, en zeker niet het middel om systematische veranderingen te realiseren. Zelf heb ik al op verschillende niveaus van de UvA-medezeggenschap gewerkt, ik ken het College van Bestuur en zij kennen mij. We weten dat we vaak in tegengestelde richtingen werken en dat we weten waar de ander staat in bepaalde kwesties, maar dit creëert geenszins een gevoel van vijandigheid of inefficiëntie in ons onderhandelingsproces.’
